برنامه ریزی استراتژیک

همانند سایر مفاهیم مدیریت تعاریف گوناگونی از برنامه ریزی استراتژیک توسط صاحب نظران ارائه شده است، بطور کلی می توان بیان کرد که برنامه ریزی استرتژیک فرآیند تغییر سازمانی مستمر و پیچیده است.اگر ویژگی های زیر ترکیب شوند فرآیند برنامه ریزی استراتژیک موفق و جامعی را تعریف می کنند. برنامه ریزی استراتژیک: با تمرکز به آینده پیش بینی شده نگاه به آینده دارد. به این مسئله توجه دارد که جهان بعد از 5 الی 10 سال چه تفاوت هایی با اکنون خواهد داشت. درصدد خلق آینده سازمان بر مبنای آن چیزی است که احتمال می رود در آینده ایجاد شود. بر مبنای تجزیه و تحلیل روندها و سناریوهای پیش بینی شده برای گزینه های ممکن در آینده است و نیز بر مبنای تجزیه و تحلیل داده های داخلی و خارجی است. منعطف و متمایل به ایجاد تصویری بزرگ از آینده سازمان است. برنامه ریزی استراتژیک سازمان را با محیط تطبیق می دهد، زمینه ای برای دسترسی به اهداف ایجاد می کند، چهارچوب و جهتی برای سازمان فراهم می آورد تا به آینده دلخواه خود برسد، چارچوبی به وجود می آورد که با تجزیه و تحلیل کامل سازمان، محیط داخلی و خارجی و پتانسیل های سازمان در آن چارچوب می توان به مزیت رقابتی دست یافت. این امر سازمان را قادر می سازد تا به روندها، اتفاقات، چالشها و فرصت های به وجود آمده از طریق چارچوبی از بین و مأموریت ایجاد شده توسط فرآیند برنامه ریزی استراتژیک پاسخ دهد.برنامه ریزی استراتژیک داده های نرم مانند: تجارب، نیات و ایده های موجود در گفت و گوهای روزانه سازمان را ترکیب کرده درصدد ارائه یک بینش و هدف سازمانی روشن است. به سازمان اجازه تمرکز می دهد زیرا فرآیندی پویا و مستمرتر از فعالیت های خود تحلیلی است. فرآیند یادگیری مستمر در جریان و گفت و گوی سازمانی است که فراتر از دسترسی به یک سری اهداف از پیش تعیین شده توسعه می یابد.برنامه ریزی استراتژیک درصدد است روشی که یک سازمان فکر و عمل می کند را تغییر داده سازمانی یادگیرنده به وجود آورد. برنامه ریزی استراتژیک وقتی موفقیت آمیز باشد تمام نواحی عملیاتی را تحت تأثیر قرار داده و به عنوان قسمتی از فلسفه و فرهنگ سازمان در می آید.